
Τα Ιατρικά Σφάλματα και η εν γένει πλημμελής συμπεριφορά των θεραπόντων Ιατρών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αποτελούν συχνά ένα εξειδικευμένο αντικείμενο μακροχρόνιων δικαστικών αγώνων, τόσο σε επίπεδο αστικής αποζημίωσης των ασθενών, όσο και σε επίπεδο της ποινικής ευθύνης των υπαιτίων προσώπων.
Η Ιατρική ευθύνη που ανακύπτει σε περίπτωση που ένα Ιατρός, Νοσοκομειακό - Νοσηλευτικό Ίδρυμα ή Διαγνωστικό Κέντρο, ζημιώσει παράνομα κάποιον ασθενή του, έγκειται τις περισσότερες φορές σε πολυσύνθετα και εξεζητημένα περιστατικά Αμέλειας, τα οποία προκύπτουν τόσο κατά το στάδιο της Διάγνωσης (εσφαλμένη διάγνωση – μη διάγνωση), όσο και κατά το στάδιο της αντιμετώπισης των ιατρικών περιστατικών, όπως μπορεί να είναι η σύσταση - επιλογή συγκεκριμένης θεραπείας, χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, διενέργεια χειρουργικών επεμβάσεων κλπ.
Συγκεκριμένα, η Ιατρική Αμέλεια θεμελιώνεται στις διατάξεις του Ν. 3418/2005 (Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας) που εκσυγχρονίζουν και εξειδικεύουν το ζητούμενο πρότυπο της ορθής ιατρικής συμπεριφοράς, ορίζοντας μεταξύ άλλων ότι:
Επιπροσθέτως, η ευθύνη του Ιατρού, ως προς ορισμένα - ειδικά θέματα, (ως έχει κριθεί νομολογιακά) καλύπτεται και από τη ρυθμιστική εμβέλεια του άρθρου 8 του Ν. 2251/1994 για την «προστασία των καταναλωτών». Σύμφωνα με τις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, καθιερώνεται η νόθος αντικειμενική ευθύνη του ιατρού, (με την έννοια της αντιστροφής του βάρους απόδειξης τόσο ως προς την υπαιτιότητα, όσο και ως προς την παρανομία), κατά την οποία ο ζημιωθείς φέρει το βάρος να αποδείξει την παροχή των υπηρεσιών, τη ζημία του και τον αιτιώδη σύνδεσμο της ζημίας με την εν γένει παροχή των υπηρεσιών, όχι όμως και τη συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη που επέφερε το ζημιογόνο αποτέλεσμα, ενώ ο παρέχων τις υπηρεσίες ιατρός, προκειμένου να απαλλαγεί από την ευθύνη, πρέπει να αποδείξει είτε την ανυπαρξία παράνομης και υπαίτιας πράξης του, είτε την έλλειψη αιτιώδους συνδέσμου της ζημίας με την παράνομη και υπαίτια πράξη του, είτε τη συνδρομή κάποιου λόγου επαγόμενου την άρση ή τη μείωση της ευθύνης του.
Ως προς τη θεμελίωση της Ιατρικής ευθύνης δε, αρκεί η πράξη ή η παράλειψη να ήταν ένας από τους παραγωγικούς τρόπους του αποτελέσματος, χωρίς τον οποίο δεν θα επερχόταν αυτό, αδιαφόρως αν συνέβαλαν και άλλοι όροι, αμέσως ή εμμέσως
Όσον αφορά τη πρακτική εφαρμογή των συγκεκριμένων κανόνων, περιστατικά Ιατρικής Αμέλειας συντελούνται, από τη χρονική στιγμή που ο Ιατρός αναλαμβάνει την επίβλεψη ή την θεραπεία κάποιου ασθενή και πλημμελώς ενεργώντας, δίχως να τηρεί τους κανόνες της Ιατρικής επιστήμης, από αμέλεια, άγνοια ή εν γένει έλλειψη προσοχής προς την άσκηση των καθηκόντων του, (την οποία όφειλε να επιδείξει κατά τη κρίση του μέσου συνετού ιατρού) ζημιώσει παράνομα τον ασθενή του.
Ο χειρισμός των συγκεκριμένων υποθέσεων απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, τόσο σε επίπεδο ερμηνείας των σχετικών νομικών διατάξεων και νομολογιακών ζητημάτων, όσο και στο επίπεδο των εξεζητημένων κανόνων της Ιατρικής επιστήμης, καθώς η ίδιας η φύση της Ιατρικής επιστήμης και πρακτικής, καθιστά στις περισσότερες περιπτώσεις δυσχερή την «απόδειξη» των Ιατρικών σφαλμάτων.
Η νομικής μας ομάδα συνεργάζεται αρμονικά με πλήθος έγκριτων Ιατρών, Πραγματογνωμόνων, Ιατροδικαστών και τεχνικών συμβούλων, οι οποίοι και διασφαλίζουν το απαραίτητο υπόβαθρο επιστημονικών γνώσεων που απαιτείται για την ασφαλή διάγνωση των ζητημάτων ενδεχόμενης Ιατρικής Ευθύνης και την επιτυχή διεκδίκηση των νόμιμων αξιώσεων των ασθενών.

Τα δικηγορικά μας γραφεία διαθέτουν εξειδίκευση και εμπειρία στον χειρισμό υποθέσεων Ιατρικής Ευθύνης, έχοντας διεκδικήσει επιτυχώς πλήθος υποθέσεων, για λογαριασμό των ασθενών που έχουν υποστεί βαρύτατες σωματικές βλάβες συνέπεια ιατρικών σφαλμάτων, ενδεικτικώς αναφέροντας περιπτώσεις που αφορούν :
-Λανθασμένη διάγνωση περιστατικών με αποτέλεσμα να μην εφαρμοστεί η ενδεδειγμένη θεραπεία.